chamilo-lms2/main/inc/lib/internationalization_database/language_detection/sample_texts/albanian.txt

të vegjël kishin krijuar itinerarin e parë të vrapimit të tyre të kotë
-Veriana, - u përgjigj Brikena që andej.
qartësohej në ndërgjegjen e saj. Ah, po, ishte diçka
Ai u përpoq të merrte përsëri diçka nga pjata,
të miratohej prej nesh. Kështu që kriza pritej. Silva
Nuk e merrte dot me mend nëse ishte mirë apo keq
gratë.
- Temperatura ka rënë papritur. Po këtu te ju
vjeshte. Ky ishte kryetari i shtetit kinez, Mao Ce Duni.
nëpër atë lëmim të pabesë.
Pa e bërë të gjatë njeriu hyri brenda në korridor.
rrëkëlleu dy gota raki njërën pas tjetrës.
qetë.
tha se kishte kohë që fluturonin përmbi Kinë. Po
qiellit. Ai ishte pothuajse i zbrazët. Asnjë bisht komete, nga ato që
mend i erdhi çanta e tij, e zezë, brenda së cilës
siguri ka lidhje me të, tha me vete. Xhelozi ndoshta,
-Mirë, mama.
orën përpara ardhjes së miqve të ulej në ndonjë nga ndenjëset, në
-Harroje tani këtë, - tha ai duke ngritur
shenjtë.
përkohshme dhe retë e zeza do të kalonin përsëri.
Acarimin e syve të tij Silva e ndiente më shumë tani që ai nwk e
letër. Dhe jo letër
Qielli mbi botë atë natë fund tetori ishte më i
nuk ngatërrohej në asgjë. Kurse këtë herë e kishte
te dera e xhamtë e ballkonit, pas së cilës muzgu po

t'i hedhë. E bezdisur pak nga pengesa e paparashikuar,
shkaqe mund të ketë një burrë
me vulën me dyllë të kuq, përpiqej të shfaqej në horizont. Dy - tri
sikur nuk kishte pasur vetë të drejtë për të pasur
pas prishjes, kur të gjithë prisnin të shikonin fishekzjarrët e
Cih Fu, Sajfudin, Sung Çin Lin.
gjithçka është qetësuar
Zanës, u ftohën më pas përfundimisht. Silvës i pikoi në zemër një gjë
ngaqë s'dinte ç'të bënte, i
Brikena tani, mbi kanape dhe të shfletonte ndonjë nga albumet.
tjetër, tek e cila neve s'na shkon mendja, por që vetëm
të tryezës. Ajo hoqi pjatën e Saimirit dhe përsëri i
shpresën se gjithçka do të rregullohej vetë. Dhe vërtet çdo gjë u
-Brikena, ç'u bëre?- i tha.
Sytë e të gjithëve e shikuan me kureshtje të
zogj të lodhur binin përdhe e vdisnin, dhe midis
barit të ri.
shoh pak të mërzitur.
më atë ngoje, aq më tepër sonte, mirëpo me bisht
- Katër nga gjashtë oficerët e njësisë tankiste.
si shpjegohej që ajo s'kishte asnjë gjurmë të mërzisë së të shoqit?
më tepër kur jam këtu janë letrat. Kurse ju, jo vetëm më dërgoni
nuk ngatërrohej në asgjë. Kurse këtë herë e kishte
këto, kishte menduar një orë më parë Silva. Në pasdite të tilla
binte me këmbëngulje, nënqeshja me të cilën Silva bëhej gati të priste
mend.
Strugës. Ishte fjala për ca gjarpërinj që, ashtu siç i
që ai nuk e ndiente veten fajtor.
Në përmasat e qiellit përmes të cilit vraponin
atëherë se tani.
ndoshta pikërisht ngaqë ai ishte larg dhe në udhëtim, ajo i krehu
-Mirë, mirë, - ia bëri Silva. - U bë ç'u bë,
serioze dhe kriza nuk do të kapërcehej aq lehtë.
syrit fytyrën e hijshme të të vëllait, iu duk se në të kishte një
kujdesshëm për të përdorur fjalën "lulëzim" në vend të fjalës
humbëtare. Megjithatë, prej vrojtimit të saj, ashtu si prej vrojtimit
e
-Jo, falemnderit.
për të më i afërt, por nga
Anës.
drejtuar një shteti të madh.
gjallërim misterioz, për t'u kthyer prapë në terakotë apo gur.
montazh i çrregullt. Në shtëpinë e tyre e kishin dashur gjithmonë
ngricash duhet ta mbuloni, ndryshe mund të thahet brenda natës. Ideja
prej askujt, ca satelitë spiunë, që vërtiteshin në vetmi shumë larg
-Po, - tha Silva pakëz e hutuar. - Ah, ju keni sjellë këtë limon për
të. Zilja e derës e shkëputi Silvën përfundimisht nga
bëheshin tepër. Gruaja e Skënder Bermemës do ta kishte gëlltitur
Gjergjit. Kur ishte ai, gjithçka ishte e sigurt dhe ajo
si të lidhura me fije të padukshme me njëra-tjetrën
ndodhej një dokument tepër i rëndësishëm shtetëror,
nxitoi për në dhomën e ndenjjes,
për një udhëheqës shteti veprimet më të mira janë ato
se mund të
duhet të ketë mbaruar, mendoi. Por kjo nuk e pengoi të merrte me mend
Armiku të kërkonte, rreziqet ishin gjithkund. Kurse
rregulluar të nesërmen, doli në korridor dhe, para
siguri ka lidhje me të, tha me vete. Xhelozi ndoshta,
hata ?
që e nuhati këtë, ndoshta për vetë faktin se, si motër e Anës, ajo
dhe pikërisht ato ku e qeshura s'ishte gjë tjetër veçse maska e
gruas, mirepo kjo ishte në kundërshtim me faktin që
Puna ime tani vate, shikoni të tjerat.
fustanin, Silva tha me zë të përmbajtur:
sy tokën, thuajse nuk besonte në qenien e saj.

tha me vete: a mund t'i çohet letër këtij shteti? I
të shfaqin një lloj përçmimi për ta. është një popull
edhe sikur te ndodhte kjo, edhe sikur të kalonte vërtet bishti i një
përgjumur, e ndjeu se s'ishte e aftë të përqendrohej
pse ?
ndriçuar prej hënës. Ishte një ndriçim i akullt, i
vëllait.
u përpoq të përfytyronte shtëpinë, darkën e ditëlindjes së vajzës,
se përse e bënte këtë. Lexonte raportin e veçantë të
nga një ndjenjë faji.
kur Ana, para se të njihej e të martohej me Besnik
prej saj. Disa herë Silva kishte vrarë
kishte caktuar orën dhe tani po pendohej për këtë.
tij. Në përgjithësi hamendjet që kishin njëfarë lidhjeje
mbrëmje feste, pikërisht mbrëmjen e festës së parë
dy-tri herë ajo kishte kapur shikimin e Saimirit që