chamilo-lms2/main/inc/lib/internationalization_database/language_detection/sample_texts/greek.txt

να με πείσει να έρθω εδώ πέρα. Νιώθω πως
αφόρος, κανένας ως τα τώρα δεν κάλεσε την
      "Μπα!" έκανε ο κ. Ναπ, και τα μάτια
του Μύστερυ Μάιλ είναι σαν να είσαι πατέ-
ματικά τρελός όταν μας έγραφε".
ψίθυρο, που άκουγαν μεν καθαρά, αλλά δεν
απ' αυτές που ανήκουν στο Μύστερυ Μάιλ.
τριάντα χρόνια. Απ' όσο θυμάμαι, μόνο μια
και το πνεύμα μου. Σας ζητώ, από σένα και
τούρα. Επειδής είναι ξένος, μπορεί να μην
μοιάζειμε αποθήκη -στην πιο μικρή από δυο
      "Κατά τη γνώμη μου, κύριε, αν και
στην κρεβατοκάμαρά του, που βρισκόταν δί-
ζει τα μυαλά του στον αέρα".
διο, αυτό κατάλαβα. Ξέρω και το σχέδιο του
να τους συμβουλεύεις να μην καλέσουν την
      Η Μπίντυ αναστέναξε. "Δεν ξέρετε τι
γι' αυτόν, και ούτε σε μια δεν υπάρχει έ-


καθόλου στο χωριό, κανένας δεν έπρεπε να
από την οποία είχε απλώσει ένα κάποιο λού-
λογή από τρόπαια. Μια μικρή ομάδα πάνω από
μούς των δέντρων. Λίγη από τη γαλήνη και
      Η Μπίντυ κούνησε το κεφάλι της αρνη-

που ήταν ξαπλωμένος άνετα στον καναπέ όπου
"Το σπίτι σας μετά το πάρκο, και αυτό εδώ
ζεις τι πάει και βρίσκει, από δω κι από
αντλία δίπλα στο Ντάουερ Χάουζ. Ένας ψη-
τητά του - από τη μια μεριά.
      Το επιτιμητικό χαμόγελο δεν έσβησε
σωστά στην ώρα της. Αναρωτιόμουν, λοιπόν,
ντά της ξαφνικά τύλιξε τα μπράτσα του γύρω
ξανθού μαλλιού από κόκκινα μέχρι κίτρινα.
λήθεια", είπε. "Η Μπίντυ έχει δίκιο για
ξε στην τσέπη του, καταλήγοντας στο συμπέ-
λήθεια", είπε. "Η Μπίντυ έχει δίκιο για
μια καλή φωτιά, κι ολόκληρο το δωμάτιο έ-
      Ο κ. Κάμπιον τον κύτταξε ψυχρά.
ρη κηλίδα στη γυαλισμένη εσχάρα του κιβω-
      "Πολύ σωστά, και το κορίτσι που κά-
Κεττλ".
τώφλι. "Δεν σας κατάλαβα".
      Η αλλαγή πάνω του έγινε αμέσως φανε-
καλωσορίζουμε έτσι κι αλλιώς. Ελπίζουμε να
σου", είπε. "Η Ίζοπελ κι εγώ έχουμε αφε-

Κεττλ. "Θα σας έλεγα τα πάντα, αν ήξερα
γράφημα έλεγε πάνω κάτω αυτά: "Ελάτε αμέ-
ηχώ ο Κάμπιον.
κνο της Εκκλησίας. Στην εποχή του Ρισελιέ,
      Για κάμποσην ώρα έμειναν εκεί βυθι-
ωφελεί", είπε. "Δεν ξέρουν τίποτα. Καλύτε-
αρχή γενειάδας που ήταν σκορπισμένη στο
τεινε ο κ. Κάμπιον.
γυναίκα. Ένα είδος ζήλειας, θα έλεγα".
      Ο κ. Κάμπιον δεν έδειξε κανένα σημά-
του σπιτιού καθώς φαίνεται", είπε ο Δικα-
τρεις πέννες. Εγγυημένη εξαπάτηση. Εξαιτί-
φωτιά στη βιβλιοθήκη ήταν το χαρτί που
γυναίκα του Τζωρτζ την πήγε σπίτι του.
βέντες έφτασαν και στ' αυτιά του Μάρλοου.
και υποβαστάζοντάς την, απώθεσε την Μπίντυ
του καρφωμένα στα γυαλιά που έκρυβαν τη
ρο δέρμα κι έξυπνο πρόσωπο υπερβολικά μι-
λαξε, η κατευναστική επίδραση από το διά-
      "Αλλά ο Πατέρας-Σουήθιν αυτοκτόνη-
ήρεμους ιδιοκτήτες του ήταν πραγματικά κα-
το πνεύμα. Πάμε".
θαρά τη φωνή που είχαν ακούσει μουρμουρι-
      Οι άλλοι χαμογέλασαν. Η αγανάκτηση

ψευτόφυλλα.
      "Φίνος τύπος για να δουλεύεις μαζί
κάποτε έναν άνθρωπο, που έλεγε ότι η εξοχή
σθηση ευπρέπειας.
θλιμμένα.
      "Γνωστός Αμερικανός Σώζεται Ως Εκ
αργίες. Όταν έκανε περιουσία και αγόρασε
      Ένα ελαφρύ βήμα στο δρόμο πίσω τους
γωνομετρίας και της Κυβομπουρδολογίας. Θα
ο αρχιμηχανικός, ακολουθώντας το βλέμμα
χη;" τους ρώτησε ανυπόμονα.
γεία μου", είπε ο νεαρός. "Αντρικές ιστο-
      Ο Τζάιλς δεν απάντησε, και ο Λόμπετ
κάθε απιθανότητας, γιατί;"
σκηνής. "Αν, κατά τη μετακίνηση του πιά-
εσύ το μόνο που κάνεις είναι να οργανώνεις
      "Ήταν αυτοκτονία. Νομίζω πως δεν υ-
οπωσδήποτε, τι λες;" συνέχισε με ανησυχία,
καταλάβει τους αλλουνούς".
Κάμπον. "Την περασμένη βδομάδα καταφτάνει
δοποιητική κραυγή πάνω από τους βάλτους έ-
δει", είπε η Μπίντυ, χαϊδεύοντας το κεφάλι
αυτό συνέβη μετά που αποσύρθηκε)- ρίχτηκαν
γέρο-Λόμπετ, "θα τους περιμένουμε εδώ".
της έσβησε στη σιωπή.
τό; Έχει μοναχά δυο λάμες", είπε η Μπίντυ
      Η Μπίντυ ξέσπασε σε γέλια και τους

σχέδιο, με το κεφάλι του αλόγου πολύ πιο

που δεν μπορούμε να του ξεφύγουμε".
μου, πώς μου μεγαλώσατε! Μοιάζει σαν χτες
λουδιών στην άκρη του δρόμου, και ένας α-
στις τόσες σκουντουφλάω πάνω σε κάτι πλη-
την τάβλα του πάγκου και οι νέοι μπήκαν
από τα άλλα.
ων την μετέφεραν προσεχτικά στο σπίτι. Ο
του είπε μαλακά. "Άφησέ με να πάω πρώτος.
Κάμπιον. "Ο εφημέριός μου. Λαμπρός τύπος,
πόρτα ο πιο φαρδύστερνος και ο πιο πένθι-
      "Στις είκοσι δύο", μονολόγησε ο Αμε-
χισε εμπιστευτικά, "έχω φέρει κάτι μαζί
τύχει ν'ακούσω κάτιτις ενδιάφερον. Αμόλυσα
      "Και ο Ρόμνεϋ;" είπε ο κ. Μπάρμπερ,
λό. "Έστειλα ψες το βράδυ να του ζητήσω
      Τέλος, τράβηξε ένα μικρό, χιλιοτσα-

νείς όλο το πρωί. Η Κάντυ λέει πως την εί-
τό, Ποιοι είναι;"
Τζάιλς στα συγκαλά του. Μαζί με τον Κάμπι-
              ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΓΚΡΙΖΟΙ
του δρόμου και κατηφόρησαν ένα μικρό στε-
"Αχ, κ. Κάμπιον, σερ" -σούρθηκε ταπεινωμέ-
του καρφωμένα στα γυαλιά που έκρυβαν τη
στο Λονδίνο όσο πιο γρήγορα γίνεται. Μην
τάδι -μια ξερακιανή, μοναχική φιγούρα, το
ρόλους τους στην αστυνόμευση με μεγάλη ε-
λο. Τον παρακολούθησαν σαν μαγνητισμένοι
      Του έριξε ένα από κείνα τα διαπερα-
      Και όλη αυτή την ώρα το κιβώτιο έμε-
ριφρονητικά ο Κάμπιον. "Φοβάμαι πως δεν υ-
ρετε, όλα είναι ζήτημα ιδεώδους".
ρες".

επί βασιλείας του Ιακώβου του  ΑΑ, όταν ε-
για την υπόθεση που αυτός ο ηλίθιος ο